آنچه که می نویسم

به مازیار . م :

رفیق!
اشتباه بزرگی بود
تکان دادن دنیا
با دستان من و تو ، آنهم تک و  تنها
و صد البته خالی!

وقتی سد بزرگی بر سراهت بستند
یا راکد بمان و بگند و یا برو
این را منطق ماشینی امروز می گوید

بعضی صفر های زیادی برای باز کردن پیش رو دارند
ف   ،     د
و خیلی ها
به درک!
اصلا به من و تو چه؟
چشمانت را ببند و برو

راستی از فلکه ی  ابوذر تا میدان اطلسی هنوز 1299 قدم است؟
یا زیر قدم های عاشقانی چون من و تو ،  کوتاه تر شده؟

————————-
* دیدار یه دوست قدیمی یادآور روزهایی شد که در عین تلخی، لذت بخش بودن

0 thoughts on “به مازیار . م :”