پیش می روم با شتابی ابلهانه به خیال تو به هیچ می رسم نابودی پاداش هر کسی است که مست از هوای وصل توست
وقتی خورشید به سلام زمستان پاسخی نمی دهد نباید انتظار داشت که زمستان قدم بر فرش قرمزی که سیاهی برایش پهن نموده نگذارد .
پیش می روم با شتابی ابلهانه به خیال تو به هیچ می رسم نابودی پاداش هر کسی است که مست از هوای وصل توست
وقتی خورشید به سلام زمستان پاسخی نمی دهد نباید انتظار داشت که زمستان قدم بر فرش قرمزی که سیاهی برایش پهن نموده نگذارد .